Ben senin bütün çetrefilliğinin,
Bütün çatışmalarının,
Bütün sevilmeyişlerinin istisnası oldum.
Sen benim bütün sevemeyişlerimin kaidesi.
Bu kadar kaçmışken senden,kendini hatırlatmanın,
Ne gereği vardı ?
Ben senin bütün anlayışsızlığının
Ve anlamlarının sebebi oldum.
Sen gelip bütün çocuksuluğumun güvercinlerini kaçırdın.
Çocukluğum çocukluğuna karışmışken gittin
Çocuğun ölsün sevgilim.
Sigarayı küllükte unutur gibi,
Tükenişime kayıtsız kalmanın ne gereği vardı ?
Ne gereği vardı bunca eskimişliğin ?
Ben tuttum göğü kapanmasın diye üstümüze,
Sen bütün kaldırımları yatağım ettin.
Bu kadar kaçmışken kendimden,
İçe doğru kıvrılıp ölmenin ne gereği vardı ?
Bu kadar gemi enkazından sonra
Kırık iskeleden denizi bulandırmanın ne gereği vardı ?
Bu kadar aylaklığın,sarhoşluğun üzerine
Zaten incelmiş ve bıkkın ruhumu öfkelendirmenin
Ne gereği vardı ?
İnceden ekmek teknemdi kelimeler,
Öyle şeyler söyledin ki bütün özneler mağaralarına çekildi
Bu kadar kifayetsizliğin ne gereği vardı ?
Mert Topuz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder